De Gezi-opstand van 2013, de oorlog in Koerdistan in 2015, de oorlog in Syrië en de staatsgreep van 2016 worden door de Turkse staat gebruikt om gewelddadig te richten op degenen die (naar verluidt) kritiek hebben op het regime. Vijf dagen na de poging tot staatsgreep in 2016 verklaarde de Turkse staat een noodtoestand die rigoureus is gebruikt om kritische stemmen te onderdrukken en de macht van Erdogan en zijn AKP-partij te consolideren. Links, revolutionairen, journalisten, verschillende etnische groepen, academici, ambtenaren, leraren, politici en leden van andere religieuze groepen (Gullenisten) zijn onder andere vermoord, vastgehouden, gevangengezet of hun baan kwijtgeraakt. Tussen juli 2016 en 4 maart 2019 zijn 85.998 mensen gearresteerd, 150.348 mensen ontslagen, 6.021 academici hebben hun baan verloren, 189 media zijn gesloten, 319 journalisten zijn gearresteerd (www.turkeypurge.com).
In maart 2019 sprak ik met H., een lid van Devrimci Anarşist Faaliyet (DAF: Revolutionary Anarchist Action) over anarchisme in Turkije, organiseren in een noodtoestand en het gevangenissysteem en gevangenenondersteuning in Turkije. We hadden een lang en gedetailleerd gesprek, dat nog te kort was om de politieke situatie in Turkije volledig te bespreken. Dit artikel bevat enkele fragmenten uit ons gesprek waaraan we enkele verduidelijkende zinnen hebben toegevoegd. Opgemerkt moet worden dat dit artikel een inzicht biedt in de situatie in Turkije en geen volledig uitgewerkt en gedetailleerd verslag is van wat hier gebeurt.
Het artikel: Prisoner support and anarchist organization in Turkey
Anarchist Black Cross Nijmegen 